Zaśniesz? Z jakiego powodu...? - Zapytał unosząc w pytającym geście swe cienkie brwi ku górze. Być może był zbyt dociekliwy, jednak właściwie pytał głównie po to, by mieć czym zająć usta. W ciszy czuł się o wiele gorzej, choć na co dzień raczej nie był towarzyską istotą.

Nie obawiasz się tego, że Książę potraktuje to jako dodatkowe lata, które także dołoży do twojej kary? - Zapytał kładąc się na ziemi i patrząc w sufit postukał palcami o własny brzuch w zamyśleniu obserwując pęknięcia w skale. Sam chciałby jakoś skrócić czas kary. Ale nie mógł nawet porozmawiać z Najstarszym. Czuł, że w akcie desperacji, gdyby był sam mógłby przekopać się za pomocą paznokci w litej skale.

Słysząc słowa Koziego, Ryu poczuł znów napływającą falę złości, którą jednak skutecznie odgonił. Postanowił po prostu nie myśleć... Przecież to takie proste. Nie myśleć. - To oznacza, że nie wyjdę stąd do końca życia? - Zapytał ujawniając kolejną diametralną przemianę swego charakteru. Co mogło znaczyć "do końca życia" dla nieśmiertelnego...?
Podniósł się do siadu i wyciągnął w jego kierunku rękę - Nie będę pod niczyim kluczem. Pod niczyją władzą... - Mówił jakby do siebie podciągając mankiet czarnej koszuli ku górze odsłaniając przy tym wąski, śniady nadgarstek - Weź jej tyle ile potrzebujesz. Ja nie będę żyć jak ścierwo.

Irytujesz mnie. - Stwierdził spokojnie i założył ręce na piersi mierząc postać mężczyzny z lekko zmarszczonymi z tej okazji brwiami - Jeśli będziesz potrzebował mojej krwi w chwili głodu, nie licz, że ją otrzymasz. - Odpowiedział jedynie i wbił spojrzenie w ścianę wyglądając teraz jak obrażony dzieciak. Choć sam był obojętny co do tego, czy Kozi wziąłby jego krew czy też nie. Chciał po prostu stąd wyjść, a nawet nie mógł w tej sytuacji tupnąć nogą i powiedzieć stanowczego "Nie". Nie miał nic do gadania. Chyba, że kamienne ściany by go wysłuchały.

- Zmienny...? Ty także jesteś zmienny... -Ryu nie słyszał myśli starszego. Pogrążony we własnych lustrował spojrzeniem postać mężczyzny niemal patrząc mu bezwiednie w oczy. Te jego były chłodne i wyraziste, Ryu miał w swoich zaś coś ciepłego, przytulnego. Choć obaj w tej chwili nie wyglądali na owe skojarzenia.

Słowa Koziego wybiły go z zamyślenia. Spojrzał otwarcie w Jego oczy unosząc przy tym brwi - Słucham...? - Zapytał jakby nie dosłyszał unosząc przy tym brwi ku górze - Daruj sobie te złośliwe uwagi, mój Drogi. - Mruknął pod nosem nie bardzo wierząc w szczerość jego słów. Choć sam podświadomie myślał to samo o Kozim.

Zmarszczył lekko brwi jakby oczekując w tym jakiegoś podstępu by poszydzić z jego osoby. I z łatwowierności. Postanowił jednak zaryzykować - Dziękuję. - Odparł z ledwo dostrzegalnym prychnięciem odwracając głowę dumnie w bok, jednak zaraz powrócił wzrokiem do jego sylwetki i bacznie ją obserwował - Czuję w tym sarkazm. - Przyznał z towarzyszącym temu lekkim wzruszeniem ramion. Może dlatego zachowywał się w ten sposób, bo nie pamiętał by ktoś powiedział mu o czymś podobnym kiedykolwiek od tak.

To prawda. Kozi po prostu sprawiał wrażenie podejrzanego. A i dla młodszego był na tyle nieznajomy, by mógł nie wierzyć w większość jego słów. Ryu zmarszczył lekko brwi i przyjrzał mu się dogłębniej - Dziękuję w takim razie. Nie słyszałem wcześniej podobnych opinii. - Przyznał ryzykując kompromitację, oczywiście w jego własnym domniemaniu - Ty także jesteś niczego sobie, Nieznajomy. - Zauważył i jego wyniosła twarz nabrała jakiegoś cienia promienności.